Maandag 11 december was het weer zo ver. De enige echte jenevercantus op de Sint-Romboutstoren. Dit levensgevaarlijke evenement trekt jaarlijks
een groot aantal gekken die zich niet bewust zijn van de gevaren. Ook deze keer waren er zo’n 60 man (& vrouw) komen opdagen.
Om het gebeuren ook nog wat culturele allures mee te geven werd er natuurlijk een rondleiding gegeven door dhr. Van Bets. Deze duurde ongeveer een uur. Tijdens zo’n klim wordt de conditie en het uithoudingsvermogen van menig student enorm op de proef gesteld. Gelukkig werd op iedere etage halt gehouden. De beiaardier was weer afwezig, maar dat mocht geen probleem vormen. Toeristika was op „den toren”, en dat hebben ze in Mechelen gehoord! De voorhoede (slaven van het gepeupel) waren al in „één” ruk doorgetrokken naar boven. Afgeladen met flessen jenever, kotsemmertje en whisky (whisky?) kwamen we strompelend boven.
Om het warm te krijgen werd reeds een aperitiefje gedronken. Toen de rest van de groep hijgend boven gekropen kwam, kon de cactus beginnen. De gids die ons al goed kent (gelukkig maar) vond het verstandig eerst de buitenkant van de toren te gaan verkennen. Daarna werden de buitendeuren voorgoed gesloten. Joeri vond het beter geen ad fundums te drinken. Sommigen hadden dat natuurlijk niet gehoord? De jenever vloeide dus rijkelijk, en al gauw heerste er een ongekende sfeer. Na menig glas (’t was koud is altijd een goed excuus) werd er alom gezongen. Het schild deinde ergens in het midden op en neer, maar gelukkig hield Warsawa (mascotte van Toeristika, nvdr) een oogje in’t zeil. Regen en koude konden ons niet verdrijven.
Ondertussen werden de eerste effecten van de jenever duidelijk. Deze godendrank werd door de Pierre en den Tim gebrouwen naar het recept van den Billy. Over het alcoholpercentage kunnen we maar beter zwijgen. Op de trap lag juffrouw X deliriumus te „slapen”. Een andere dame geraakte niet meer aan het emmertje en alles kwam op juffrouw X terecht. Het was dus weer een gezellige bedoening.
De zwaarste „zieke” werd door drie goede zielen 514 treden naar beneden GEDRAGEN, lopen kon niet meer. Ondertussen was de salamander afgelopen en de bende kwam in kleine groepjes naar beneden gesukkeld. Het slagveld was nog in de mate van het begrijpbare. Terwijl de meesten zichzelf naar huis sleepten werd Filip (playmobil) tot taxichauffeur bevorderd. De 3 verst gevorderden werden in hun of iemand anders bedje gelegd (Dank u Filip, en anderen). Degenen die zich nog te nuchter voelden om naar huis te gaan, belandden in de Blues. Daar kreeg iedereen nog een gratis jenever. De sfeer zat er nog steeds in. Tot onze verbazing begonnen de eigenaars lastig te doen. We zaten er nog geen uur of ze wilden ons buiten. Er werd ons zelfs een gratis pint gegeven als we naar de Gallery’s gingen. Niemand had natuurlijk zin om voor één pintje terug de koude op te zoeken. Na veel gezaag zijn we dan toch vertrokken. Sommigen naar de Gallery’s, anderen naar huis of ze zochten hun heil in een andere kroeg.
Al bij al was het dus een zéér geslaagde avond. Naar mijn weten werd niemand door de politie thuisgebracht. Ook de ambulances bleven op stal. Natuurlijk willen we onze gids, dhr Van Bets, bedanken voor alles wat hij voor ons gedaan heeft. We mogen niet vergeten dat dit evenement grotendeels dankzij hem nog kan doorgaan. Het ene spijtige detail aan deze avond is ook reeds opgelost. Christine die er haar leren vest, fototoestel met foto’s voor haar scriptie en haar sleutels kwijtraakte heeft ondertussen alles terug gekregen. Misschien nog dit: schachten, als jullie constant jullie lintjes verliezen, zal het voor jullie nog een duur jaar worden. Schrijf misschien in kleine letters ergens je naam erop, dan kunnen we het terugbezorgen.
Toerke 1995