Interviews met Robert bij de sluiting café Barcelone

Interviews met Robert bij de sluiting café Barcelone
‘Ik wil niet doodvallen achter de toog’
Het Nieuwsblad – Mechelen/Lier op 24 juni 2010

Zaterdagavond sluit Robert Cools voor de allerlaatste keer de deur van zijn café Barcelone. Robert gaat met pensioen na 42 jaar trouwe dienst als kroegbaas.

Mechelen

Toen Antwerpenaar Robert Cools in 1968 de kans kreeg om een kroeg te openen in het studentenleven, greep hij die kans met beide handen. Hij verhuisde van Antwerpen naar Mechelen, een stap die hij zich sindsdien zelden beklaagd heeft.

Na 42 jaar houdt hij het voor bekeken. Toch heeft hij geen spijt dat het gedaan is. ‘Het is goed geweest, we hebben dit moment zelf
bepaald’, zegt Robert. ‘Een overnemer heeft zich aangediend dus hebben we niet getwijfeld.’

Robert wil nog wat van zijn pensioen genieten. ‘Ik wil niet doodvallen achter deze toog. Ik wil meer tijd aan mijn hobby’s spenderen: telegeleide helicopters en vooral mijn kleinkinderen. Ik ben absoluut niet bang om in een zwart gat te vallen.’

Contact houden

Robert komt zeker nog terug naar de Barcelone. ‘De eerste jaren zeker om contact te houden met enkele vaste klanten die in de loop der jaren vrienden zijn geworden. Ik zal ook geen pijn in het hart hebben om hier weer binnen te stappen, het is mooi geweest.’

Eerder deze week hielden enkele oud-studenten een afscheidsfeestje. ‘Dat was heel plezant, we hebben het laat gemaakt. De laatste jaren was het leeftijdsverschil soms wat groot om een goeie band met de studenten op te bouwen, maar met vele ‘oud-gedienden’ heb ik een goede band. Mijn vrouw Rika en ik waren voor velen onder hen surrogaatouders omdat ze op kot zaten.’

‘We zijn inmiddels al naar heel wat trouwfeesten van oud-studenten geweest en kopen ook regelmatig cadeautjes als er een kindje geboren wordt.’

Mooie foto’s

Robert heeft nog bijzonder mooie herinneringen aan een Hollandsse avond eind jaren negentig. ‘De Nederlandse studenten Toerisme hebben toen gans het café in het oranje omgetoverd’, mijmert hij. ‘We hebben ons toen heel goed geamuseerd, met een Andre Hazesimitator en typisch Hollandse hapjes en drankjes.’

Als Robert zaterdag vertrekt, neemt hij alleen enkele mooie foto’s van oud-studenten en vaste klanten mee. ‘Al de rest hoort bij de Barcelone, en blijft dus hier’, legt hij uit. ‘Nu sommige klanten horen dat we ermee ophouden, komen ze snel nog even langs, dat is wel heel plezant.’

Uitbater studentencafé Barcelone stopt ermee
“Ik stond zes dagen per week zowel ‘s avonds als ‘s nachts achter de toog. Dat werk wordt stilaan te zwaar”, legt Robert uit. “Voortaan wil ik me op mijn oude hobby’s richten: films monteren van mijn reizen naar het buitenland en modelbouwhelikopters maken met mijn kleinkinderen”, vertelt Robert.

Twee keer per week wil hij wel nog als klant in zijn oude zaak een pintje gaan drinken. “Niet om mijn opvolger Armen El Bekyan te controleren, maar om de contacten met mijn goede vrienden te onderhouden”, zegt Robert.