Tatjana, onze interviewster, sprak met Robert en Scalle af in de Barcelone.
Ze had op voorhand een paar vraagjes bedacht, en vermoedde dat eens “op gang gekomen” de rest wel zou volgen. 
Ze begon met Scalle.


Wat dacht je toen je hoorde dat we een verkiezing zouden houden om een nieuw stamcafé te kiezen?

Scalle: Ik had er wel voldoende vertrouwen in. Ik heb altijd een goede relatie gehad met het praesidium van Toeristika. Met de één natuurlijk beter dan met de andere, maar het oud ken ik al lang en dus ook beter. Ik had vooral schrik van de nieuwe generatie, dat ze me nog niet goed genoeg zouden kennen. Ik persoonlijk dacht aan de Student, maar ik heb begrepen dat er daar wat strubbelingen zijn geweest. Verder had ik er wel vertrouwen in dat Toeristika verstandig genoeg zou zijn om niet voor een café te kiezen dat een groot risico zou inhouden, omdat ze geen continuïteit kent.

Toeristika heeft al heel wat feestjes bij jou in de Boesj georganiseerd. Zijn er zo speciale anekdotes die je je nog herinnert?

Scalle: Gôh, nu moet ik nadenken hoor. Vergeet niet dat ik een cafébaas ben en dat drank de hersencellen aantast – lacht –  Zet me samen met Guy, Ben en de Pirre, en die verhalen komen vanzelf hoor, maar zo direct kan ik niet op iets komen.

Ondertussen komt Rika er eventjes bijzitten en vraagt Scalle aan haar of zij iets weet.

Rika: Wat zo bij mij opkomt is dat we hier eens een spontaan feestje in de Barcelone hadden, en dat die mannen mijn deksels van mijn potten in de keuken waren gaan halen om “muziek” mee te maken. De volgende dag kon ik ze bij jou geblutst en al terug komen halen!
– lachen samen –

Ondertussen is Robert er ook bij komen zitten.

Robert, hoelang heb jij de Barcelone gehad? Want ik heb al verschillende verhalen gehoord.

Robert: Ik heb de Barcelone overgenomen toen ik 21 jaar was. Omdat ik zelf nog zo jong was, feestte ik altijd met die mannen mee, en zo is dat gekomen dat Toeristika en zoveel andere studentenclubs van de Barcelone hun stamcafé hebben gemaakt. Het is de 3e praeses, Stefaan Marrin, die Toeristika naar hier heeft gehaald. Toen in die tijd waren er maar 2 studentencafés hier gevestigd é, dat mag je niet vergeten. Je had hier iets verder dan SITO, een grote technische school waar ook avondschool gevolgd kon worden. En als die lessen dan rond 22u gedaan waren, zat dat hier weer stampvol.
Er waren toen 3 grote studentenclubs: Toeristika, Kinesko van de opleiding kinesitherapie en Barchi van Binnenhuis.

Scalle: Ik weet nog de allereerste keer dat ik hier in de Barcelone kwam. Ik was 19 jaar en een vriend van mij kwam hier voor kinesist studeren.

Heb jij nog leuke anekdotes in verband met Toeristika?

Robert: Ja, in het begin ging de doop altijd hier in het zaaltje door é, ze zijn daar zelfs eens met 70 tegelijk gedoopt. Maar dan werd dat te druk, dus hebben we het maar verplaatst naar de tuin. Daar hadden we dan een geïmproviseerde douche voorzien met een boiler en een sproeier. Wat het meest hilarische was in al die jaren, zal toch wel die keer zijn na een cantus, dat we ’s anderendaags het zaaltje willen gaan opkuisen, en daar een student vinden die tussen het vuil ligt te slapen!

Van alle activiteiten van Toeristika die hier in de Barcelone zijn doorgegaan, wat vond jij daar het leukste van?

Robert: Zonder twijfel Toerquiztika. Daar kwam altijd veel respons op en dat was supergezellig. En zo leer je ook nog wat bij ook.

Wat ga jij het meeste missen nu dat je met de Barcelone stopt?

Robert: Wat ik echt het meeste ga missen zijn de verschillende discussies aan de toog. Zoals deze week was de broer van Wout hier, die in Amerika studeert, en ik had niet de tijd om er hem naar te vragen. Zo’n dinges interesseren mij wel. Wat ik dan weer niet zal missen is de sport. Dat is een zwak punt van mij. Net zoals nu met het WK. Als ze hier beginnen roepen en er maakt iemand een goal, dan zal ik wel eventjes komen zien natuurlijk, maar vraag me er niets over, want ik weet er niks van. –lacht-

En wat ga je nu met je tijd aanvangen?

Robert: Zoals ik ook al in de interviews voor de streekkrant en de gazet van Antwerpen heb gezegd, ga ik me terug concentreren op mijn hobbies. Zo heb ik altijd al van modelvliegtuigen gehouden. Mijn kleinkinderen zijn nu net oud genoeg om mee te kunnen doen en dat vind ik wel plezant.

Scalle: Ja, en ambras maken met Rika! –lacht-

Robert: Ja, waarschijnlijk wel, maar dat trek ik me dan niet aan é –lacht-
Verder ga ik me ook terug bezig houden met het monteren van de filmpjes die ik gemaakt heb tijdens onze reizen.

Dan nu een vraagje voor jullie beiden; waarvoor mogen ze je altijd wakker komen maken?

Robert: Gôh, doe jij die maar eerst hoor, daar kan ik niet direct op antwoorden.

Scalle: Om een pintje te gaan drinken natuurlijk! En voor een dubbelinterview met de Robert. (wat overigens ook gebeurd is âï¿œº)

Robert: Ik weet het nog steeds niet, ik sla deze vraag over.

Dan nu een gemakkelijke, wat is jullie favoriete drankje?

Robert: Whisky

Scalle: Havana 7 jaar met cola

Is er dan nog iets dat jullie aan Toeristika willen meedelen?

Robert: Ja, ik wens jullie natuurlijk heel veel geluk toe. En dat de dalende trend definitief is gebroken é. De laatste 2 jaren waren in stijgende lijn, probeer dat zo goed mogelijk vol te houden.

Scalle: Ik hoop dat jullie evenlang in de Boesj zullen zitten als hier in de Barcelone, maar dat zal waarschijnlijk toch zonder mij zijn. 
 

Ik ben hen beide erg dankbaar dat ik hen deze vragen heb mogen stellen. Verder kan ik enkel zeggen dat het ongelooflijk plezant is om met 2 cafébazen aan tafel te zitten en hen te horen vertellen! Tijdens het gesprek zijn er enkele raakvlakken bekend geraakt. Zo houden ze beiden van pensen âï¿œº al heeft Robert ze liever met confituur en Scalle met appelmoes. Verder zijn ze beiden erg geïnteresseerd in Schotland. Het is een schitterend land en ze houden er beiden van om er rond te trekken.