Voorstelling Marcel in ‘t Toerke (2011)
We kennen natuurlijk allemaal onze geliefde clubpeter Marcel Wittemans.
Maar wat weten we nu écht over hem?
Hoe komt het bijvoorbeeld dat hij zo dicht bij de studenten en toch ook bij de school staat?
Vanwaar komt zijn voorliefde voor de Duitse taal?
Allemaal vragen die mij (Tatjana) te binnenschoten toen ik besloten had om een beroemde Toeristikaan te interviewen.
Marcel werd geboren op 20 februari 1939. Als student deed hij vertaalwerk in het Duits, dus dat was zijn eerste contact met deze taal.
Natuurlijk moest hij ook verplichte legerdienst nemen. Zo was hij een jaar in Weiden, in de buurt van Keulen, gekazerneerd. Zoals hij vertelde, heeft hij een jaar lang op de kosten van het leger gefeest in Keulen. Hier leerde hij veel mensen kenden en werd zijn interesse in de Duitse taal en de cultuur pas echt aangewakkerd.
In 1970 is hij beginnen les te geven op Coloma, een vrij jonge school die tot dan nog vrij amateuristisch te werk ging. Na een tijdje werd er doelgericht gewerkt aan naambekendheid bij de officiële instanties en de toeristische wereld in België. Marcel begon als leerkracht Nederlands en Duits in het eerste en tweede jaar. Dit heeft hij altijd met veel liefde gedaan, maar toen de school groeide en dus ook het aantal studenten, moest hij een, naar eigen zeggen, een hartverscheurende keuze maken tussen deze twee talen. Na lang overleggen heeft hij uiteindelijk toch voor zijn tweede moedertaal, het Duits gekozen. Nu kon hij de cursus meer uitdiepen.
Naast de lessen is Marcel altijd erg betrokken geweest bij de buitenschoolse activiteiten. Zo heeft hij talloze infoavonden en –namiddagen gegeven in scholen, instellingen en serviceclubs. In zijn vrije tijd bezocht hij geregeld verschillende bedrijven om contact te houden met zijn oudstudenten. Natuurlijk apprecieerden ze dit allemaal enorm. Toch was er altijd een soort van paradox: tijdens de lessen en in de school was hij een strenge leerkracht, en toch waren (én zijn) de studenten altijd zijn dikste vrienden waarmee hij zowel tijdens als na hun studies nauwe contacten hield. Nog tijdens zijn jaren als docent was hij al actief bij onze studentenvereniging en wees hij zijn studenten erop dat hij de volgende ochtend in de les zou zijn en hen daar eveneens verwachtte.
Die goede vriendschap met de studenten was duidelijk te zien op de TD die we begin dit semester ter ere van hem gaven. De grote massa, waarvan de helft in een marcelleke, toverde een brede glimlach op zijn gezicht. Hij was gecharmeerd dat we hem op die manier in de bloemetjes zetten en was in de wolken met zijn cadeau: DE trui van Toeristika en 2 flessen van het Mechelse bier Gouden Carolus.
Ondanks het feit dat Marcel nauwelijks een activiteit van Toeristika mist, vindt hij geregeld nog de tijd om zijn favoriete bezigheid uit te oefenen. In tegenstelling tot wat velen van hem denken is Marcel niet enkel sterk in het drinken van pintjes, maar ook in het onderhouden van zijn siertuin.
Wat onthoudt Marcel uit de zoveel jaren Toeristika?
De vele hechte vriendschappen die gesmeed werden en nog steeds intact zijn. Opmerkelijk vond hij dat er in de loop der jaren maar liefst 65 toerismekoppels zijn. Hier zat Toeristika ongetwijfeld wel voor iets tussen. Marcel hoopt, net zoals ons, dat Toeristika nog een enorm mooie toekomst mag hebben en dat er nog heel veel hechte vriendschapsbanden ontstaan.
Voor zij die nog meer over Marcel willen weten, aarzel niet om hem aan te spreken op één van onze volgende activiteiten, want hij doet dit met veel liefde en plezier. (en met een goeie pint in de hand)
Tatjana Swinnen – Toerke – Februari 2011
Interview met Marcel
Oktober 2020